Αρθρα - Ομιλίες μου.

"ΜΕΙΝΑΤΕ ΕΝ ΕΜΟΙ ΚΑΓΩ ΕΝ ΗΜΙΝ (Ιωάν ιε' 4)".

 

Στους ανθρώπους παρατηρούνται πολλές μεταβολές όσν αφορά τις πεποιθήσεις και τις θρησκευτικές τους ιδέες.
 Αλλοι ενώ απο της παιδικής τους ηλικίας είχαν ακούσει απο τους γονείς τους και απο τους δασκάλους τους πολλά συστατικά για την χριστιανική θρησκεία, την ζωή της πίστης και της αρετής, παρόλα αυτά όταν προσώρησε η ηλικία τους παραμέλησαν και τα λησμόνησαν όλα αυτά που άκουσαν.
 Ισως γιατί παρασύρθηκαν απο όσα αντίθετα άκουσαν απο άλλους για την χριστιανική θρησκεία ή ίσως επειδή του απορρόφησε η αμαρτωλή ζωή, οι ασωτίες. Κατάντησαν έτσι να κόψουν κάθε σχέση με την προσευχή και με την Εκκλησία. Αντίθετα άλλοι άνθρωποι, ενώ είχαν καταντήσει δούλοι της αμαρτίας και, φαινόταν αδύνατον να διορθωθούν, άλλαξαν γνώμη και πορεία και ακολούθησαν με ζήλο την χριστιανική ζωή και έτσι έγιναν παράδειγμα καλό και στους άλλους.
 Ολα αυτά μας δείχνουν ότι και ο Χριστιανός δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ξένος πρός τον Χριστό και τα διδάγματα του Ευαγγελίου Του. Αντίθετα άλλοι άνθρωποι που είχαν παραδοθεί στο βίο της κακίας και της αμαρτίας, παρουσιάστηκαν με ακλόνητη χριστιανική πίστη, με βίο αρετής και αγαθοεργίας.
 Γι αυτό είναι άξιο προσοχής το ότι ο Κύριος πρότρεπε τους Μαθητές Του να προσέχουν και να μένουν πιστοί και αφωσιωμένοι σε Αυτόν, ενωμένοι αδιάσπαστα μαζί Του και να ζητάνε πάντοτε την χάρι και την βοήθειά Του.
 Και υπόσχεται σε αυτήν την περίπτωση και Αυτός, που κατέβηκε απο τον ουρανό εδώ κάτω στη γή, για να πλησιάσει τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην αλήθεια και την σωτηρία και Αυτός θα μείνει ενωνένος μαζί μας, ώστε να είναι ο ασφαλής και αλάνθαστος οδηγός μας στον βίο της αρετής και της αγιότητας.
 Η παραγγελία Του είναι: "Μείνετε έν εμοί καγώ έν ημίν". Δηλαδή να μείνετε πάντα πιστοί σε μένα αφωσιωμένοι με το μυαλό και την καρδιά σας στην αλήθεια και να τηρήτε τις εντολές μου και, τότε και εγώ δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ, αλλά θα μείνω αιώνια μαζί σας προστάτης και βοηθός σας. Και πρόσθεσε και το εξής: "ο μένων έν εμοί καγώ έν αυτώ".
 Δεν πρέπει κανένα γεγονός και καμία πρόφαση να μας ψυχραίνει και να μας χωρίζει απο την αγάπη και την υπακοή στον Σωτήρα Χριστό. Ούτε τα διδάγματα της αθείας και της απιστίας πρέπει να μας επηρεάζουν και να μας κλονίζουν, ούτε οι πειρασμοί της αμαρτίας και τα κακά παραδείγματα άλλων ανθρώπων να μας απομακρύνουν απο την χριστιανική ζωή και το βίο της αρετής.
 Η ψυχική μας γαλήνη αλλά και η ασφάλειά μας εξαρτώνται κατά βάση απο την ελπίδα και την αφωσίωσή μας στον μοναδικό Σωτήρα και Κύριό μας, ο οποίος δεν δίστασε να δεχτεί ακόμα και τον θάνατο του σταυρού, για να μας σώσει απο την καταδίκη της αμαρτίας και να μας χαρίσει μια θέση στον Παράδεισο κοντά Του.
 Ποτέ, λοιπόν, να μην απομακρυνώμαστε απο τον Σωτήρα Χριστό. Να μείνουμε δούλοι Του ευγνώμονες και αφωσιωμένοι στο άγιο θέλημά Του.
 Και να είμαστε υπέρ-βέβαιοι ότι ο Κύριος ποτέ δεν θα μας αφήσει ορφανούς και δεν θα μας εγκαταλείψει. Θα είναι μαζί μας σε όλο το διάστημα της επίγειας ζωής μας, για να μας ευεργετεί και να μας βοηθάει, ώστε να μορφωθούμε τέκνα του Θεού αγαπητά και άξιοι της αιωνίου ζωής και ευτυχίας και της μακαριότητας του Παραδείσου. Αμήν.

 
Η ΚΑΚΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. - «Δέομαί σου, μή με βασανίσης»

Πολλοί άνθρωποι τή μανία του διαβόλου πού στρέφεται κατά τις ψυχές μας καί
μας δημιουργεί πολλά προβλήματα, αδυνατούν νά τό αντιληφθούν,  γι αυτό παρεχώρησε ο Θεός και κατά το σώμα να δαιμονιστούν μερικού άνθρωποι στο σώμα για να αντιληφθούμε πόσο φοβερό και τρομερό είναι να κάνεις κάποιος άνθρωπος νοικάρη της ψυχής του το διάβολο, όταν πραγματοποιεί τα έργα της αμαρτίας, παρατηρεί ο μέγας διδάσκαλος της νοεράς προσευχής ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
 Ο Χριστός ήρθε να καταργήσει το κράτος του διαβόλου "ίνα καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου τούτ έστιν τον διάβολον" (Εβρ. 2, 14) όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο Απόστολος Παύλος.
 Ο Χριστός για να δείξει πως είναι παντοδύναμος διώχνει τον διάβολο απο τις ψυχές των ανθρώπων και έτσι μας χαρίζει την αιώνια ζωή.
 Η κόλαση για το διάβολο, είναι να παραδοθεί σε πλήρη ακινησία και να καταργηθεί κάθε πονηρή του ενέργεια. Να μην μπορεί να κάνει το κακό.
 Κάθε πονηρό πάθος εξαιτίας της ακαθαρσίας του δημιουργεί στον άνθρωπο, βίο όμοιο με αυτό των γουρουνιών.
 Οι άνθρωπποι που μόλυναν τον χιτώνα της χάριτος του Θεού περιφέρονται σαν τα γουρούνια. Οσοι αγάπησαν την ηδυπάθεια και ζούν αμαρτωλή ζωή. Κάθε άνθρωπος που με τις αμαρτίες του στερείτε την στολή του βαπτίσματος δεν μένει πια μέσα στην Εκκλησία, αλλά ζεί μέσα στα νεκρά έργα, την πορνεία και τις ακάθαρτες πράξεις.
 Οι άνθρωποι αυτοί βγαίνουν έξω απο το σπίτι των αρετών δηλαδή την Εκκλησία και σαν να είναι δυσβάσταχτα δεσμά οι εντολές του Θεού πετάει το ρούχο τησ σοφρωσύνεης και ντύνεται παλιά βρωμερά ρούχα της αμαρτίας.
  Οσο παραμένουμε στα πάθη μας, δεν αφήνουμε περιθώριο στην χάρι του Θεού να ενεργήσει.
 Καιρός είναι όλοι μας να αναζητήσουμε τα καλά έργα και τους θεοφιλείς αγώνες. Ας αναζητήσουμε τον Θεό με όλη μας την ψυχή και να καλλιεργήσουμε τις εντολές Του με βαθειά ταπείνωση, για να λυτρωθούμε απο τις μεθόδους και πανουργίες του διαβόλου και έτσι να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα στο χώρο της Εκκλησίας του Χριστού.


Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ - "Οπου ο θησαυρός ημών εκεί έσται η καρδία ημών".

Πόθος βαθύς κάθε ανθρώπου είναι ο θησαυρός. Κανένας δεν υπάρχει που να μην θέλει να θησαυρίσει να πλουτίσει. Για να το πετύχουν αυτό οι άνθρωποι διασχίζουν ωκεανούς. Περιτριγυρίζουν τον κόσμο. Μπαίνουν μέσα σε ζούγκλες. Πάνε στα βάθη της θάλασσας για να ανακαλύψουν ναυάγια που έχουν θησαυρούς. Αποδημούν. Πολεμούν. Και όλα αυτά γιατί ο θησαυρός, ο πλούτος είναι το στήριγμα της καρδιάς τους. Υπάρχουν όμως διάφοροι τύποι θησαυρών. Ας δούμε ποιός είναι πραγματικά εκείνος ο θησαυρός που θα μας φέρει την πραγματική ευτυχία και ας μην κυνηγάμε χίμαιρες.
Τα πλούτη, η κινητή και η ακίνητη περιουσία, τα υλικά αγαθά, οι απολαύσεις της ζωής είναι για τους ανθρώπους οι επίγειοι θησαυροί. Δυστυχώς, όμως γιατί ο επίγειος θησαυρός είναι θησαυρός φθοράς. Χαρακτηριστικά μας το λέει ο ίδιος ο Κύριος "Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γής όπου σής και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσιν αυτούς". Ο θησαυρός αυτός χάνεται πολύ εύκολα. Ο Ιερός Χρυσόστομος τον ονομάζει "δραπέτη και ανδροφόνο", γιατί οι κλέφτες για να κλέψουν καταφεύγουν ακόμα και στον φόνο. Δραπέτης γιατί αυτός ο πλούτος είναι
άστατος. Φεύγει. Δεν μένει ποτέ στον ίδιο άνθρωπο. Είναι σαν ένα πουλί που φτερουγίζει απο κλαδί σε κλαδί. Μια οικονομική κρίση, μια πτώχευση και ο θησαυρός κάνει φτερά.
 Η εποχή μας έδειξε αυτό τον λόγο πολύ αληθινό. Παρατηρήστε την αμηχανία των πλουσίων. Πώς να τα ασφαλίσω σου λέει? Να τα βάλω στην Τράπεζα? Αλλά και εκεί χάνονται όπως χάθηκαν και στο παρελθόν. Να τα κάνω ρευστό? Να αγοράσω σπίτια? Η απορία και η αμηχανία διαρκώς τους βασανίζει.  Ο πλούτος ο υλικός φθείρει τον άνθρωπο, το σώμα του ανθρώπου. Με αγωνία και με κόπους για να τον αποκτήση και με μέριμνα για να τον ασφαλίσει. Το "τι ποιήσω" που έλεγε ο άφρων πλούσιος, αυτό είναι διαρκώς στα χέρια των πλουσίων. Η μέριμνα δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Συγκλονίζεται ο οργανισμός του και φθείρεται. Ο πλούτος φθείρει, όμως και την ψυχή. Για να αποκτήσει κάποιος ενα θησαυρό χρησιμοποιεί συνήθως αμαρτωλά, άνομα μέσα. Δωροδοκίες, κλοπές, απάτες, όρκους, δικαστήρια, απειλές και φόνους. Ολα αυτά δεν είναι καταστροφή για την ψυχή? Επειτα η πλεονεξία είναι ειδωλολατρεία γιατί κάνει τους ανθρώπους να αγαπάνε το χρήμα περισσότερο απο το Χριστό. Λοιπόν τα υλικά αγαθά για τα οποία αγωνιά ο σημερινός άνθρωπος όχι απλά φθείρωνται και χάνονται, αλλά φθείρουν και όποιον τα έχει και στο τέλος κληρονομεί την απόλυτη αιώνια δυστυχία αν δεν προσέξει.
Ο Θεός είναι το υπέρ-τέλειον Ον. Χαρά σε εκείνον που θα συνδεθεί με τον Θεό και αλλοίμονο σε εκείνον που θα Τον χάσει. Το χειρότερο κακό "είναι η του Θεού αλλοτρίωση" όπως μας λένε οι πατέρες. Δηλαδή το να αποξενωθεία κάποιος και να χάσει τελείως τον θεό.
 Η βασιλεία του Θεού. Τα άφθαρτα και αιώνια αγαθά είναι η παντοτινή χαρά και ευτυχία των πιστών, όπως πάλι μας λέι ο Κύριος "Ηλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι".
Ολοι αυτοί οι ουράνιοι θησαυροί αποκτώνται με τα καλά μας έργα. ¨οτι καλό κάνουμε εδώ, θησαυρίζεται εκεί. Εχτισες σχολεία? Περιποιείσαι Ναούς? Ιδρυσες νοσοκομεία και άσυλα? Περιθάλπεις ασθενείς και γέροντες? Ετρεξες να φέρεις τον αλειτούργητο μέσα στην Εκκλησία? Τον αμετανόητο στην Θεία Κοινωνία? Δεν χάνονται, αλλά αποθηκεύωνται στην ζωή την αιώνιο. Ο μισθός μας για όλους αυτούς τους κόπους μπαίνει στην Τράπεζα του Ουρανού. Αν ξοδέψεις για την εκτύπωση χριστιανικών βιβλίων, αν διαθέσεις χρήμα για την αγορά οικοδομητικών βιβλίων, για την ίδρυση θρησκευτικών βιβλιοθηκών, για την οργάνωση ιεραποστολών, για να σπουδάσεις ιεροκήρυκες και να χειροτονήσεις κληρικούς, τότε θα ακριβοπληρωθείς της ημέρα της Κρίσεως με τόκους και επιτόκια. Αυτά τα έργα θα σε ακολουθήσουν και πέραν του τάφου.
 Θησαυρός πραγματικός, λοιπόν είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Βέβαια οι υλόφρονες άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν την αξία του θησαυρού αυτού. Ο Απόστολος των Εθνών ο Παύλος έλεγε "ηγούμαι πάντα σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδίσω". Πρός Αυτόν πρέπει να στραφοιύμε. "Ανω σχώμεν τας καρδίας". "Τα άνω ζητείτε ού ο Χριστός εστίν έν δεξιά του Θεού καθήμενος" (Κολ. γ,1). Ας παραδειγματιστούμε απο τους μάρτυρες της πίστεώς μας οι οποίοι με το αίμα τους έδωσαν για να αγοράσουν τον πολύτιμο Μαργαρίτη, τον Χριστό και τα ανεκτίμητα αγαθά Του.
 Οποιος, λοιπόν είναι έξυπνος άνθρωπος και έχει εμπορικό πνεύμα, αυτούς τους θησαυρούς ας προσπαθήσει να αποκτήσει. Αυτοί οι θησαυροί μόνο μπορούν να μας δώσουν την χαρά και την ευτυχία και σε αυτή και στην άλλη ζωή.